Alexander Gode: In un ancian carton sub mi scriptorio io ha trovate un congerie de ancianissime claves. In lor ferruginositate illos omnes presenta un aere triste. Illos pare invitar me a reflecter. Un prime e persistentisssime association es Marcel Proust. On se rememora le introduction al "Recerca del Tempore perdite". Illac un tassa de the evoca le passato. Quanto plus natural esserea le aperir del portas del passato per un cumulo de claves. Iste claves in lor mutitate complete comencia parlar. Io ascolta. Io ascolta patientemente… Ecce un bon portion de mi vita. Sed ancora io nota que le loquacitate de iste claves non pare esser un characteristica de illos omnes. Alicunes tace. E lor silentio me impressiona como profundemente significative. De ubi veni illos? Io non los cognosce, e lor presentia non suggere ulle association. Io me rememora ille extraordinari poemetta de amor del dece-secunde seculo german: "Io es tuo./Tue es mi./ Tu es claudite in mi corde./ Perdite es le clave./ Tu es incluse a semper." Forsan mi collection de ancian claves include le clave perdite de ille charmante poema. Il vale melio non esser secur. Si io habeva trovate le clave del qual ille poeta parla in su poema, io deberea destruer lo. On sape que le poeta es anonyme. Non solmente su nomine sed etiam le clave a su corde debe remaner perdite usque al fin de omne tempores. Sed qui - pro poner un question plus realista - ha ponite iste claves in le ancian carton sub mi scriptorio? Oh le responsas possibile a iste question es multiple. Forsan io mesme. Forsan mi uxor. Forsan un anonymo. Que un anonymo ha ponite le claves in ille carton es certo le plus probabile. E si ille esseva le grande anonymo qui es responsabile pro tante surprisas in le vita, ille evidentemente vole remaner anonyme. Io non vole tentar identificar le, exactemente como io non vole discoperir le identitate de poeta de "Io es tuo…" Tamen le anonymitate de ille qui deponeva le claves in le ancian carton explica forsan le anonymitate de alicunes del claves mesme. Proque non es il possibile que certes de iste claves es claves del futuro, exactemente como alteres representa pro me utensiles capace a aperir le passato? Iste clave hic con su barba venerabile ha certo le aere de un aperitor del futuro. Illo ha un aere de omniscientia secrete. Ah, si, il ha in iste collection claves pro multe portas distante, occulte, futur. Ah, si, io ha le claves, e remane solmente le necessitate de trovar le portas e serraturas que illos es destinate a aperir. Forsan tal claves poterea inspirar un romancero a scriber un libro de "Recercas del Tempore Futur". Tamen, il existe un altere possibilitate. Il es vermente possibile que certes de ille claves es ni aperitores del passato ni del futuro. Qui dice que omne clave ha su serratura? Si il existe serraturas sin clave - e isto es certo un facto - alora il pote etiam exister claves sin serratura. Un certe calorose serenitate emana del saper que il existe claves al portas del passato. Un certe inspiration exhortatori emana del discoperta que il existe claves al portas del futuro. Sed le existentia de claves sin portas o serraturas - sin function passate, sin mission futur, sin servicio e sin destino - isto es plus que absurde. Isto es tragic. Io debe eveliar me. |