TOMA MACOVEI: Le parodia es imitation, le travestimento burlesc de un creation litterari se-riose. Su ideal es illo de esser plus attractive que le modello que lo ha inspi-rate. Amplificante e caricaturisante le tractos le plus characteristic o le de-fectos le plus significative de un obra litterari, le parodia recompone ex iste elementos deformate intentionatemente, le tractos de base del obra respec-tive, ultrapassante le imitation servil e deveniente assi un obra authentic, autonome. Un brillante testimonio es le charmante Don Quixote. Proponente se ironisar le romances cavallerose, Cervantes con multe humor e ingeniositate, ha create un del plus original personages del litteratura, emblema del potentia del imagination human. Le parodia ha attingite per iste obra le genialitate. Miguel de Cervantes Saavedra, le plus grande del scriptores espaniol (1547-1616) nasceva in Alcalá de Henares in le familia de un apothecario povre, recipiente un education basate super studios humanista. Chassate per le miseria, ille parti a 22 annos a Roma, ubi ille se ingagia in le suite del cardinal Acquaviva, evento que da a ille le occasion de cognoscer Italia e le litteratura classic italian. Su existentia es plen de eventos tragic. Tosto inrolate qua soldato in le trup-pa del cruciates destinate a facer le guerra al turcos, ille ha participate al bat-talia de Lepanto, in le qual ille ha perdite un bracio. Capturate pois de pira-tas, ille ha essite vendite qua sclavo a Alger, de ubi ille ha essite redimite a pena post cinque annos. Qua parve empleato pois trans le villages de Anda-lusia, ille ha essite accusate de alicun irregularitate e imprisionate. Al fin, reprendite per un passion pro le litteratura, Cervantes se ingagiava completemente in illo. Ille ha scribite tragedias, comedias, novellas, un ro-mance pastoral, "Galatea"; ma le reputation mundial ha apportate a ille "El ingeniose hidalgo Don Quixote de la Mancha", cuje prime parte ha essite imprimite in 1605 e le secunde in 1615. Le scopo del autor in le composition de iste celebre obra era de disgustar su contemporaneos del libros de cavalleria que, in su tempore, se habeva mul- tiplicate in un maniera vermente terribile in Espania, disveloppava con ultrantia le spirito guerrier del nation e su propension pro le aventuras como pro le galanteria e le devotion. Synthese major del epocha espaniol in le seculo de auro, concipite como un parodia del romances de cavalleria, Don Quixote ultrapassa le objectivo pro-ponite. Relation de alicun peripetias in le medios variate de peregrinationes del heroes principal (le lucta con le molinas a vento, le liberation del prisio-neros, le incontro con Dulcinea etc.), Don Quixote es anque un romance picaresc e include al mesme tempore etiam episodios pastoral. Fresco del societate de su tempore, in le qual on incontra sex centos personages, le ro-mance disvela le significationes profunde del ideologia del vita per su duo heroes principal. Don Quixote es le symbolo del idealismo exaltate, ponite in le servicio del amor del homine - echo del platonismo renascite - ma disproviste del per-spectiva del realitate. Ille es un homine al imagination exaltate, le qual le romances del cavalleria ha rendite quasi folle, e vive in un sonio continue apud su fidel scutero, qui vanmente se effortia vocar le al realitate. Ille, "le cavallero del triste figura", es le homine de ben, le qual le injustitia revolta, e sonia de esser le campion del homine debile, le salvator del personas oppri-mite, le terror del aggressor e del malevolente. Ecce su follia. Sancho Panza, in contrasto a su maestro, es le incarnation del bon senso commun, ma disproviste de un perspectiva plus profunde del cognoscentia. "Le satira del autor se dirige contra ambe directiones, ma in le final del ro-mance, Cervantes transfere a Sancho le possibilitate de comprender le ideal como principio de vita, durante que Don Quixote se perpetra in le instante del sanar de follia - concepto erasmian, designante le potentia del homine de consecrar se al scopo{ plus alte del existentia. Per isto le grottesco chimeric e illo telluric sta in un equilibrio constante con le sublime" (G.Calinescu). Le stilo del libro de Cervantes es anque admirabile, e tanto perfecte que, con iste sol libro, on poterea, in caso de manco de grammatica e de lexico, recon-stituer tote le lingua espaniol. Le rege Philippo III (qui tamen nunquam concedeva a Cervantes le minime incoragiamento) faceva cognoscite un vice su alte opinion que ille habeva in re iste obra. Del balcon de su palatio ille videva un vice un studiante qui le- geva toto sol, interrumpente a vices su lectura per grande clasmas de riso. "Iste homine es folle", exclama le rege, "o alteremente ille lege Don Quixote." Un page curreva al studiante, e trovava in facto que ille legeva Don Quixote. Regrettabilemente, malgrado su successos litterari, Cervantes moriva, como ille habeva vivite, in un stato vicin al miseria, in le etate de 69 annos. Le ho-nores le veniva solmente post su morte. |