Desde mi dece-quarte anno Johan es mi amico. Ille es un persona intelligente e digne de fide, ma a vices multo impractic. In le urbe frison Sneek io esseva alumno del schola secundari, quando in le anno 1940 Johan entrava in le tertie classe de iste schola. Proque su parentes resideva in le estraniero, ille debeva habitar in un pension. In le anno 1943 nos passava nostre examine final con successo, ma a causa del guerra nos non poteva comenciar un studio universitari immediatemente. Nos debeva attender ancora usque a 1945, quando nos ambes deveniva studentes del Universitate de Technologia in Delft. In 1947 Johan e io habeva travaliate multo pro un examine difficile. Alora nos decideva passar vacantias curte in Ameland, un del insulas del Wadden. Io me cargarea del tenta e del utensiles de cocina. E cata uno deberea occupar se de su cosas personal como coperto, duo coperturas de lecto e vestimentos. Nos nos incontrarea al mole de Holwerd, un parve porto in le nord de Frisia. A causa de mi bagages voluminose io habeva facite appello a un camionero qui portarea mi equipamento de camping a bordo del nave pro Ameland. Al hora convenite nos nos incontrava al mole de Holwerd. Ma quando io videva Johan e su bagages, io esseva paralysate un momento. Su bagages se componeva solmente de un mantello de pluvia e de un parvissime valise. A mi requesta ille aperiva le valise. Io esseva confuse, nam le contento de iste valise esseva alcun libros de musica, un flauto transverse, un pan de specie e un parve morsello de lardo. Nulle coperto, nulle copertura! Jam le prime nocte nos constatava que le noctes in Ameland esseva multo frigide. Ergo durante le noctes nos debeva calefacer nos con un sol copertura pro cata uno e un sol mantello de pluvia. Cetero le libros de musica e le flauto non nos dava multo placer, proque nostre cocampatores non poteva appreciar le musica de Johan e illes lanceava patatas in nostre direction. Nostre humor se bassava al minimo. Forsan nostre aventura de camping haberea essite un fiasco total, si nos non habeva incontrate duo juvene feminas, lo que pro nos ambes resultava in un amor de vacantias. Le sojorno in le insula del Wadden habeva su fin. Le juvenas jam habeva quitate le insula in le matino e nos decideva de retornar a Frisia per le ultime nave diurne. Mi bagages esserea recolligite per un servicio de transporto. Io voleva haber le certitude absolute que mi bagages esseva portate a bordo e nos inspectava, stante a un puncto un pauco elevate, le cosas que arrivava a bordo. Ma nos non videva mi cosas. A iste momento io ha facite un error capital. Io ha refusate de partir con iste nave. Johan esseva solidari e assi nos videva partir le ultime nave del die. Nulle problema, io pensava, nos va colliger nostre cosas e pro un nocte nos va retornar al camping. Ma alora il se monstrava que on habeva jam portate mi bagages a bordo ante nostre arrivata al porto. Ergo nulle tenta, nulle nutrimento e nulle coperturas. Tote nostre haber esseva le bagages de Johan. Ille nocte nos dormiva in un fenil. Il faceva frigido e nos nos batteva tote le nocte pro haber le mantello de pluvia. E nos appaciava le fame con le restos del lardo e del pan de specie. Il esseva vermente regrettabile que le libros de musica non esseva mangiabile! E assi nos retornava a Frisia le matino sequente. In facto il es un miraculo que nostre amicitate ha resistite a iste aventura. Ma ancora ora nos es bon amicos. JAN PERSIJN (Traduction de Franske Persijn) |